De wind waait onzichtbaar en doet de takken van de bomen bewegen
regen valt neer en als de donkere wolken in de lucht eindelijk zijn verdwenen
is het aan de zon om het water te verdampen:
De kringloop van het leven
Precies op de goede afstand is de stand van de planeten
kometen door de ruimte zwevend
de zon zorgt voor licht zelfs via de maan in de nacht
eb en vloed worden geregeld op de minuut af
geen leven zonder alle sterren en planeten die op precies de goede plek en afstand lijken te zweven:
De kringloop van het leven
Onderaan de voedselketen staan de verteerders die goed doen aan de planten
de planteneters eten planten om door de vleeseters te worden opgegeten
maar geen van allen kan bestaan zonder de ander:
De kringloop van het leven.
De mens steelt uit de zakken van een ander om hem vervolgens van het leven te beroven
hij maakt natuur kapot en dieren af
De mens is verantwoordelijk voor de grootste misdaden tegen de aarde
en tegen zichzelf
meer gefocust op dood zonder noodzaak dan leven:
De kringloop van het nemen.
Het leven van een spin hangt aan een zijden draadje.
Maar als een vlieg in het web wiel de spin kruist,
hangt hij gespannen in het web,
waardoor de spil komt te bedaren:
Geen woorden maar draden
Soms is het erg moeilijk om warmte uit te stralen,
net als een opgebrand stompje kaarslicht.
Het tekort aan stof als vaste was, doet vaak vermoeden
dat het slechts aan de kaars ligt.
Toch valt het de kaars niet kwalijk te nemen als het lijkt te zijn opgebrand,
want wie trotseert de kou nou graag als je niet genoeg bent opgewarmd?
Mensen die het kennen van de frisse dagen,
weten hoe de kilte voelt.
Geluidloos groeien zaden op de paden,
daar een plant vaak hard in stilte bloeit.
Het lijkt allemaal zo simpel, wat maakt dat het lastig wordt.
Je wilt niet meer ontvangen van die lastenpost,
doch, kunst wordt vaak geboren uit de lasten, toch?
De schoonheid van het vallen, weer opstaan, weer vallen
en toch altijd willen blijven branden is prachtig:
de grootste vlammen hebben blaren op de handen.
Geef aandacht aan je kracht, en stop je zorgen in de afvalbak.
Deksel erop, kijk er niet meer naar om,
tot er straks weer wat te harken valt.
Wat vroeger woog als een last draag ik tegenwoordig graag
In mijn rugzak zitten resten door de jaren opgespaard:
belangrijke waarden opgeborgen als een sarcofaag
die soms weer open gaat
als iets me enorm raakt
Kijk naar mijn graf om te zien hoe diep ik graven moet
begraaf me met een lach omdat ik weet hoe erg verslagen voelt
Vroegere ruïnes ik bezocht ze om te sterven
Kapot gaan, opstaan, losgaan weer werken
De wonden die ik heb, ik kan er nu zelfs hard in kerven
Omdat ik in de spiegel kijk en trots ben op de scherven.